Μια μέρα μάθαμε ότι στη σπηλιά των Εγγλέζων ήλθε ο στρατηγός Ναπολέων Ζέρβας (συνταγματάρχης ήταν, αλλά τον βόλευε καλύτερα στρατηγός).
    Τι είχε προηγηθεί: πριν πέσουν στη Γκιώνα οι Εγγλέζοι, έστειλαν σε κάποιον Σεφεριάδη λίγες λίρες να τους οργανώσει αντάρτικο και υποδοχή όταν θα έρχονταν. Πέφτοντας όμως με τα αλεξίπτωτα δεν βρήκαν τίποτε απ’ αυτά που περίμεναν. Αντιθέτως, στην περιοχή βρήκαν την οργάνωση του ΕΑΜ και αντάρτες του ΕΛΑΣ αλλά έδειχναν ότι δεν θέλουν καμία συνεργασία. Γι’ αυτό έστειλαν τον υπαρχηγό τους στην Ήπειρο να συναντήσει τον Ζέρβα. Αλλά όταν πήγε στον Ζέρβα και είδε ότι έχει μικρή δύναμη, 30-40 αντάρτες, εκ των πραγμάτων αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από τον Άρη Βελουχιώτη. Του έστειλε σημείωμα να συναντηθούν στο χωριό Βίνιανη, όπου και έγινε η συνάντηση. Του είπε για το σαμποτάζ που ετοιμαζόταν και του ζήτησε βοήθεια. Ο Άρης συμφώνησε και ξεκίνησαν όλοι μαζί για το Μαυρολιθάρι. Αφού φτάσανε, ο Ζέρβας ήλθε στη σπηλιά για να συναντήσει τον Άγγλο συνταγματάρχη Έντυ, που ήταν αρχηγός της αγγλικής αποστολής. Εμείς μάθαμε ότι ήλθε ο Άρης στο Μαυρολιθάρι και αφήσαμε τη σπηλιά της Γκιώνας, που μας φιλοξένησε, μπήκαμε στη σειρά και κατηφορίσαμε το μονοπάτι για τη Στρώμη. Περάσαμε μέσα απ’ το χωριό, όπου ο κόσμος μας υποδέχτηκε με μεζέδες και κρασί στο πόδι. Δεν καθήσαμε όμως. Πήραμε τον ανήφορο για το Μαυρολιθάρι. Σε λίγο άρχισε να βρέχει και να ρίχνει χιονόνερο. Μέχρι να φτάσουμε στο χωριό γίναμε μούσκεμα. Ευτυχώς είχαν μια άδεια αίθουσα στο σχολείο και μείναμε εκεί το βράδυ, γιατί δυστυχώς στα σπίτια του χωριού είχαν πάει οι αντάρτες που είχαν έλθει πρώτα από μάς, τόσο του Ζέρβα, όσο και του Άρη, και επειδή δεν χωρούσαν όλοι πήγαν και στην Καστριώτισσα.