Οι μπουραντάδες και οι χωροφύλακες έρχονταν συχνά στο χωριό μας [Λευκίμμη Έβρου]. Την πρώτη φορά πήραν 40 αμάξια ρούχα, προίκες. Έκαψαν 30 σπίτια και σκότωσαν τον Γιώργο Κυρμιζή. Την άλλη μέρα ήρθε ο στρατός, έκατσαν 4 μέρες και έφεραν αμάξια από το Τυχερό και φόρτωσαν ό,τι βρήκαν και έμπαιναν μέσα στα σπίτια σα να ’ναι νοικοκυραίοι. Όσοι ήταν νέοι και νέες, έφυγαν αποβραδίς από το χωριό για να μην τους πιάσουν. Έφυγαν και βγήκαν στα βουνά να κρυφτούν. Τον Γιάννη Σινάπη τον κακοποίησαν και έπειτα τον έσφαξαν, πήραν το κεφάλι του στο τσουβάλι και έλεγαν πως είναι αντάρτης. Αυτός ήταν και κουτσός και έφυγε για να μην τον πάρουν φυλακή γιατί ήταν κομμουνιστής και το κεφάλι το γυρνούσαν γύρω στα χωριά, μέσα στην κωμόπολη Φεραί και στο παζάρι και το κλοτσούσαν. Το βράδυ γυρνούσαν πάλι στο χωριό και ατίμαζαν. Ατίμασαν 38 γυναίκες και κορίτσια, το ένα ήταν μόλις 12 χρονών. Δεν ήρθαν μια, δεν ήρθαν δυο στο χωριό Λευκίμμη, ήρθαν πολλές φορές. Το ρήμαξαν εντελώς. Εφημερίδες ολόκληρες να γράψουμε δε σώνονται. Να γιατί φύγαμε όλοι στα βουνά, άλλοι εδώ και άλλοι εκεί. Στα βουνά, μας βρήκαν οι αντάρτες και μας βοήθησαν να περάσουμε στις Λαϊκές Δημοκρατίες για να σωθούμε.