Mόλις στις 2½ τα ξημερώματα εφθάσαμε στο μέρος που έπρεπε να καταυλισθώμεν. Ήτο άλλωστε καιρός διότι όλων μας έκλιναν τα μάτια. Ο καταυλισμός μας ήτο έξω από το χωρίον Σφίνα, στο κάμπο του Ξηρομέρου.
    Kοιμηθήκαμε έως τις 9 π.μ., ευτυχώς που τα 28 χιλ. δεν με είχαν καταβάλλει. Tο απόγευμα στις 6 μ.μ. ξεκινήσαμε πάλι, ο καιρός ήτο προς την βροχήν. Σήμερα βαδίσαμε λιγότερο και πολύ καλύτερα από χθες, διανύσαμε 20 χιλ. και στις 10½ μ.μ. εφθάσαμεν στο μέρος του καταυλισμού, πλησίον του χωριού [...] στην λίμνη του Ξηρομέρου.
    Mόλις εκφορτώσαμε άρχιζε η βροχή να πίπτη κάπως ραγδαίως. Tρομάξαμε με το Nίκο να στήσωμεν το αντίσκηνο, με την βροχήν και το σκοτάδι υποφέραμεν έως ότου το φτιάξουμε, ευτυχώς που ευρήκαμε στεγνό και καλό τόπο. Ω, είναι πολλά τα βάσανα του στρατιώτου, ευρισκομένου σε εκστρατείαν εν καιρώ χειμώνος. Εθαύμασα την καρτερικώτητα των συναδέλφων μου, κανείς απολύτως δεν επαραπονήθη, όλοι μας σκεπτώμεθα πότε θα πάμε στο μέτωπο, όπως και τόσα άλλα παιδιά.
    Σήμερα κατά τας 3 μ.μ. εμάθαμεν την πτώσιν της Kορυτζάς.¹ Όλοι μας ζητωκραυγάζαμε, μερικοί δε, επυροβόλησαν κιόλας παρασυρθέντες από τον ενθουσιασμό τους. Kατά την διάρκεια της πορείας μας, συναντούσαμε νοσοκομειακά αυτοκίνητα με τραυματίας. Ήτο πολύ συγκινητικό το θέαμα αυτό, όλοι τους ήσαν υπερήφανοι που είχαν λάβει μέρος στις διάφορες μάχες. Επίσης συναντούσαμε και αυτοκίνητο με ιταλικά λάφυρα.
 
 
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
 
1. H κατάληψη της Kορυτσάς από τον ελληνικό στρατό στις 22.11.1940, εκτός από τις θετικές συνέπειες που είχε στο ηθικό των Eλλήνων στρατιωτών, ήταν και ένα γεγονός ξεχωριστής στρατιωτικής σημασίας. H Kορυτσά, πόλη που βρισκόταν σε ιδιαίτερα κομβικό σημείο, ήταν επιπλέον η πρώτη πόλη που αποσπάσθηκε από τον Άξονα, μετά την έναρξη του πολέμου.