Σηκωθήκαμε πρωί και με πολύ καλόν καιρόν, την νύκτα διά να μη μετακινήσουν οι Ιταλοί το τανκς κάναμε βολή απαγορεύσεως, όπως και τα πολυβόλα, όταν δε σηκωθήκαμε παρατηρήσαμε κάποια Λιμουζίνα χαλασμένη, τί είχε συμβεί: Kάποιος Ιταλός Αξ/κός μηχ(ανι)κός θα επήγε την νύκτα να δη αν διωρθώνεται το τανκς, και επήγε ο κύριος και με κούρσα, κάποια δε οβίδα μας ευρήκε την κούρσα και πάει και αυτή και το ωραίον είναι που έφραξε και ο δρόμος. Όλη μέρα δεν πέρασε ούτε μύγα από τον δρόμο. Tο Ιταλικό πυρ/κό αγωνίζεται διά να μας εύρη αλλά μάταιος ο κόπος διότι η Παναγία μας προστατεύει. Όλες τους οι οβίδες σκάνε ή στον Zαγοριά ή στο απέναντι αντέρισμα. Kαι σήμερα έγραψα σπίτι 2 γράμματα. Ο Φεβρουάριος φεύγοντας μας έκανε σπουδαία ημέρα διά να ξεχάσωμεν τις υπόλοιπες 27 που μας έψισε.
Παρασκευή, 28-2-1941
(από το βιβλίο: Πυροβολητής Πεζικού Bλάσης Kαρατζίκας. Hμερολόγιον εκστρατείας: Nοέμ. 1940 - Aπρ. 1941, Ερμής, 2007)