Tο απόγευμα στις 5 συνεχίσαμεν την πορείαν μας. Εννέα χιλ. τα περάσαμε γρήγορα σε καλό δρόμον κατά τις 8½ [...] πάλι το μονοπάτι αλλά το χειρότερο είναι πούπιασε ραγδαία βροχή. Υπέφερα πολύ, λάσπη μέχρι κοντά στο γόνατο, ποταμάκια πλημμυρισμένα, απότομα μονοπάτια και ραγδαιότατη βροχή με είχαν κάνει μούσκεμα (αισθανόμουν και την φανέλλα μου βρεγμένη) και με είχαν κουράσει υπερβολικά. Η χλαίνη και η κυλόττα ήσαν κυριολεκτικώς μούσκεμα, το χειρότερο δε ήτο που μέσα στις λάσπες έσχισα και το χέρι μου. Στις 12 τα μεσάνυχτα μας σταμάτησαν. Θα μείνωμεν στα αντίσκηνα. Eυτυχώς που ο ουλαμαγός μας μας γύρισε πίσω με τα πυροβόλα και πήγαμε μέσα σ’ ένα χωριό (Σταυροσκάνοι).