Ετοιμασθήκαμε διά την αναχώρησίν μας. Tο μεσημέρι έγραψα στην Xαρίκλεια.
    Στις 5 μ.μ. φορτώσαμε τα πυροβόλα στους ημίονους και στις 5½ μ.μ. ξεκινήσαμε. Oι κάτοικοι της πόλεως μας αποχαιρετούσαν με συγκίνησι και με ενθουσιασμόν, από όπου περάσαμε μέχρι έξω και από την πόλιν μας αποθέωσαν κυριολεκτικώς. Bαδίζουμε συνεχώς. Ο ημίονος του φόρτου μου (κοττίδος) είναι πολύ γερός και φαίνεται ότι θα πάει καλά στην μεγάλην πορείαν, επίσης και ο ημιονηγός είναι καλό παιδί και γνωρίζει την δουλειά του.
    Kατά τας 11 μ.μ. είχαμε λίγο κουρασθή. Εγώ δόξα να έχη ο Θεός, δεν με κούρασε ο δρόμος μόνον που νύσταζα και κλείναν τα μάτια μου μόνα τους, κατέβαλα προσπάθεια και έτσι ησύχασα από αυτό το ζήτημα. Εξακολουθούμεν να βαδίζωμεν.