Στην Καστριώτισσα κοιμηθήκαμε το βράδυ και πρωί πρωί πήραμε τον ανήφορο για την Οίτη, για τις καταβόθρες και συνέχεια στα πριόνια του Χοντρογιάννη. Στον δρόμο χιόνιζε και είχε μαζευτεί αρκετό χιόνι. Μείναμε το βράδυ στα πριόνια, φτιάχνοντας γιατάκια με σανίδια. Στη μόνη παράγκα που υπήρχε μείνανε ο Άγγλος και ο Ζέρβας και φώναξαν και τον Άρη. Αυτός όμως είπε ότι: «Εγώ θα βολευτώ κάπου εδώ».
    Το πρωί που ξημέρωσε, οι στρατιωτικοί των αρχηγείων του Άρη και του Ζέρβα και οι επικεφαλής των Άγγλων πήγαν να κάνουν αναγνώριση στη γέφυρα του Γοργοπόταμου. Το απογευματάκι ξεκινήσαμε κι εμείς σε φάλαγγα, όπως και οι αντάρτες του Ζέρβα, με προορισμό τη γέφυρα. Πριν νυχτώσει καλά και ενώ έπεφτε αρκετό χιόνι και, όσο κατεβαίναμε, χιονόνερο, φτάσαμε στην τοποθεσία που λέγονταν Πλακωτό. Ήταν μια λακκούλα και μια μικρή καλύβα ήταν σαν μπαλκόνι. Φαινότανε ο κάμπος της Λαμίας και η γέφυρα. Είχε όμως και ομίχλη, αλλά όταν παραμέρισε η ομίχλη το θέαμα ήταν πολύ ωραίο. Εκεί πλέον μας ανακοίνωσαν ότι απόψε θα ανατινάξουμε τη γέφυρα του Γοργοπόταμου. Το σχέδιο της επιχείρησης το έφτιαξε ο Άρης και το διάβασε ο Κωστούλας, έφεδρος ανθυπολοχαγός στο Αλβανικό. Αυτό ήταν το εξής:
    1. Ένα τμήμα του ΕΛΑΣ, 4 ομάδες, 60 αντάρτες, με αρχηγό τον υπολοχαγό Κωστούλα θα επιτεθεί στο φυλάκιο του νότιου βάθρου, που ήταν η κύρια και οχυρωμένη βάση των Ιταλών με 70-80 άντρες, με πολυβολεία και συρματοπλέγματα. Υπήρχε και κάτι σαν πολυβολείο λίγο πιο πάνω από το φυλάκιο. Εκεί θα πήγαινε ο υπολοχαγός του ΕΔΕΣ, Μιχάλης Μυριδάκης, να το εξουδετερώσει και αφού το εξουδετερώσει με 6-7 αντάρτες του Ζέρβα να βοηθήσει να ενισχύσει τους αντάρτες του νότιου βάθρου και είχε και τις φωτοβολίδες που θα ρίχναμε μόλις καταλαμβάναμε το φυλάκιο.
    2. Μια δύναμη ανταρτών του Ζέρβα, με 30 άντρες και επικεφαλής τους ανθυπολοχαγούς Πετρουλάκη και Παπαχρήστο, θα χτυπούσανε το βόρειο φυλάκιο (τότε φτιάχνανε τις οχυρώσεις).
    3. Μια ομάδα 15 ανταρτών, με επικεφαλής τον Ηρακλή (Κώστα Σκαρμούτσο) θα πήγαινε στην ξύλινη γέφυρα του αυτοκινητόδρομου Λαμίας-Φραντζή. Αυτή η ομάδα θα είχε και βενζίνη να βάλει φωτιά στη γέφυρα αν έρχονταν ενισχύσεις από τη Λαμία.
    4. Μια ομάδα με επικεφαλής τον Λάμπρο (Σπύρο Μπέκιο), ανθυπασπιστή του Μηχανικού, και έναν Άγγλο σαμποτέρ θα πήγαιναν 500-600 μέτρα από τη γέφυρα, προς το Λιανοκλάδι, με αποστολή να βάλουν δυναμίτες στη σιδηροδρομική γραμμή για να την ανατινάξουν αν έλθουν ενισχύσεις από τη Λαμία και μόλις αρχίσει η επιχείρηση να κόψουν τα τηλεφωνικά καλώδια και να εμποδίσουν τις ενισχύσεις να μην πλησιάσουν τη γέφυρα.
    5. Μια ομάδα ανταρτών με επικεφαλής τον Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου) και έναν Άγγλο σαμποτέρ θα πήγαινε 500 μέτρα από τη γέφυρα προς το μέρος των Αθηνών, να βάλουν δυναμίτες στη γραμμή και μόλις αρχίσει η επιχείρηση να κόψουν τα τηλεφωνικά σύρματα. Επίσης δε να μην αφήσουν τυχόν ενισχύσεις που θα έρχονταν από τον Μπράλο να πλησιάσουν στη γέφυρα.
    6. Μια ομάδα 8 αντρών του Ζέρβα θα πήγαινε πιο κάτω από τη γέφυρα, κοντά στο χωριό, να κόψει την υποχώρηση των Ιταλών. Αυτή η ομάδα όμως δεν πήγε στον προορισμό της.
    7. Περίπου 30 αντάρτες με επικεφαλής τον Νικηφόρο (Δημήτριο Δημητρίου), ανθυπίλαρχο, μόνιμο αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού, θα ήταν κοντά στη Διοίκηση για εφεδρεία, καθώς και ο Θάνος και ο Περικλής θα ήταν μαζί με τον Άρη.
    8. Η ομάδα των σαμποτέρ, που ήταν Άγγλοι και δικοί μας, θα ήταν μαζί.
    Τα πιο πάνω τμήματα έπρεπε να είναι κοντά στον στόχο τους 11 η ώρα· 11 και πέντε θα άρχιζε η επίθεση. Τα τμήματα που θα κτυπούσαν τα 2 φυλάκια, καθώς και οι σαμποτέρ, είχαν φωτοβολίδες που θα τις έριχναν μόλις ολοκληρώνανε τον σκοπό τους. Του δεξιού βάθρου ήταν πράσινη, του αριστερού άσπρη και όταν καταστρεφόταν η γέφυρα θα έριχναν κόκκινη. Μόλις έπεφτε η κόκκινη φωτοβολίδα, θα άρχιζε η υποχώρηση προς Πλακωτό και πριόνια Χοντρογιάννη.
    Τελείωσε, λοιπόν, το διάβασμα της διαταγής, ορίστηκαν οι ομάδες για την κάθε αποστολή και η δική μου ομάδα ορίστηκε για την επίθεση του νότιου βάθρου, μαζί με άλλες τρεις ομάδες, με επικεφαλής τον Κωστούλα (έφεδρο ανθυπολοχαγό Καβρέντζη). Μας πήρε λίγο πιο πέρα και μας είπε ότι η αποστολή μας ήταν να καταλάβουμε το φυλάκιο το γρηγορότερο δυνατόν και μόλις παραμέρισαν τα σύννεφα της αντάρας μας έδειξε το φυλάκιο και τη γύρω περιοχή.
    «Περιττό να σας πω, παιδιά, πως με κάθε θυσία πρέπει να πετύχουμε το σκοπό μας. Απόψε θα γκρεμίσουμε τη γέφυρα. Αν δεν την γκρεμίσουμε δεν γυρίζουμε πίσω. Σύμφωνοι; Σύμφωνοι».
    Μόλις άρχισε να νυχτώνει, το κάθε τμήμα πήρε τον οδηγό του, που ήξερε το μονοπάτι. Οι οδηγοί των τμημάτων ήταν τσοπάνηδες της περιοχής. Μπήκαμε στη γραμμή και μέχρι ένα σημείο στο ίδιο μονοπάτι θα περνούσαν όλα τα τμήματα. Πρώτο ξεκίνησε το τμήμα που ήταν πιο μακριά και συνέχεια τα άλλα.
    Ξεκινάμε αυτό το μονοπάτι που ήταν πολύ στενό, ο κατήφορος πολύ κοφτός, γλιστρούσαμε, πέφταμε, σκιστήκαμε από τα πουρνάρια. Πολύ δύσκολο το περπάτημα σε τέτοιο μέρος. Με τα πολλά κατεβήκαμε πιο κάτω, σε μέρος κάπως καλύτερο. Το μονοπάτι ήταν πιο βατό τώρα και το κάθε τμήμα χωριζόταν για τον προορισμό του.