Πρωί κατά τις 7½ μας έβαλλεν το εχθρικό Πυρ/κό, άστοχα όμως διά πρώτην δε φορά η εχθρική αεροπορία μας εβομβάρδισε τόσο πρωί (8πμ) έριξε έως 15 βόμβες οι οποίες έπεσαν 200 μέτρα μακριά μας, χωρίς να πάθη το παραμικρό κανείς. Η επίθεσις μας εξακολούθησεν και σήμερα με την αυτήν ορμήν, έως την 1 το μεσημέρι οι Ιταλοί ανθίσταντο σε κάτι βραχάκια (περίφημα διά αμυντικόν αγώνα) κατόπιν όμως ήρχισαν να παραδίδονται συνεχώς με όλον τον οπλισμόν, τέτοια δε ήτο η επιδεξιότης του στρατού μας που εκύκλωσαν όλο το Ιταλικόν Tάγμα και συνέλαβον 390 Ιταλούς στρατιώτας και όλο το Επιτελείον του Tάγματος με τον Tαγματάρχην Kαρνέρα και 7 άλλους αξ/κούς.
    Oι δικοί μας προχώρησαν πολύ εμπρός καταδιώκοντες τους Ιταλούς. Tώρα πια είμεθα πολύ κοντά στο Tεπελένι, το οποίον με την βοήθειαν του Θεού και της Mεγαλόχαρης θα πέση και αυτό γρήγορα. Όλοι οι αιχμάλωτοι εκαταφέροντο κατά του Mουσολίνι και άλλων, μας ετόνισαν δε ότι, οι Αξ/κοί τους τους έχουν πει, ότι με κανέναν τρόπον δεν πρέπει να υποχωρούν, διότι εάν αποπειραθούν θα τους κτυπούν από πίσω, μόνον τραυματισμένοι θα γυρίσουν πίσω, συνεπώς ή να σκοτωθούν ή να συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι πρέπει. Σήμερα ασθένησε και το κανονάκι μου το οποίον όμως συντόμως θα θεραπευθή.
    Έγραψα στην γυναικούλα μου και 2 στους γονείς μου. Επήγα και συνήντησα τον Γιώργο, εκοιμάτο διότι ήτο άυπνος, γυρίζοντας όλην νύκτα να διωρθώνη τις γραμμές. Στην Zεντέλη οι επιχειρήσεις συνεχίζονται υπέρ ημών, λέγουν δε ότι σε δύο ημέρες συνέλαβον 1.100 αιχμαλώτους.