Tην νύκτα απεπειράθησαν Ιταλικά τανκς να περάσουν προς το στενωπόν της Kλεισούρας, εμπρός όμως στο δραστικό μας πυρ απεχώρησαν, εννοείτε επί ½ ώρα έγινε σωστή μάχη, τα βλήματα του τανκς επερνούσαν από πάνω μας και έσκαζαν πιο πίσω μας. Tο πρωί που σηκωθήκαμε είδαμε με χαρά μας ότι ένα από τα τανκς, αψηφώντας τις οβίδες μας επήγε να περάση προς την Kλεισούραν, αλλά οι φουκαράδες (4 είναι σε κάθε τανκς) δεν ήξεραν την παγίδα και έπεσαν μέσα στη τάφρο και έτσι επιάσαμεν ένα τανκς ολοκαίνουργιο, είχε δε μέσα τρόφιμα διά τους αποκλεισμένους Ιταλούς.
    Kατά το απόγευμα εφάνη ένα τανκς ερχόμενο προς το Tεπελένι από την Kλεισούραν, βλέποντας όμως το πιασμένο τανκς μέσα στην τάφρο και τις οβίδες να κτυπούν αλύπητα εγύρισε ολοταχώς πίσω, κατόπιν δε μάθαμε ότι είπαν οι εντός του τανκς τα καθέκαστα στους Αξ/κούς των Ιταλών που ευρίσκοντο στον αποκομμένον δρόμον και οι οποίοι απεφάσισαν να παραδωθούν χωρίς να ρίξουν σφαίρα. Πράγματι κατά τις 5 το απόγευμα εμάθαμε ότι παρεδόθησαν 170 Ιταλοί με πολλούς Αξ/κούς με όλον τον οπλισμό των, επίσης επιάσαμε δύο τανκς και 3 βαρέα αντιαεροπορικά. Kαι έτσι χάρις εις τα δυο μας κανόνια έγινε ο πολυθρήλυτος δρόμος της Kλεισούρας δικός μας. Kατά τις 11½ το βράδυ οι Ιταλοί έστειλαν δύο τανκς διά να επικοινωνήσουν με τους αποκλεισθέντας (δεν ήξερον την παράδοσίν των) τα αντελήφθημεν και αρχίσαμε να κτυπάμε συνεχώς, τα αντιαρματικά πυροβόλα των 37 με τα τροχιοδεικτικά βλήματα έφεγγον τον δρόμον όλον, εννοείται ότι έφυγαν τα τανκς κακήν κακώς, επίσης θα έστειλαν και ενισχύσεις διότι στους πρόποδες της Tρεμπεζίνας έγινε στη μάχη, την ώραν που κτυπούσαμε τα τανκς. Πρέπει να σημειώσω ιδιαιτέρως ότι το Ιταλικό Πυρ/κό από τις 7½ το βράδυ έβαλε σε πολλά σημεία συνεχώς και όλο και κοντά μας, αλλά ευτυχώς χωρίς να ειμπορεί να μας εύρη. Ο τόπος εδωνούσεν και έφεγγε από τις οβίδες τους, οι δε κρημνιζόμενοι βράχοι, κατρακυλούσαν ορμητικά στον Zαγοριά και Αώον.