Διαβάζω Ζυράννα Ζατέλη από το πρωί, μετά το τέλος τού τελευταίου μυθιστορήματος του Ισίδωρου Ζουργού και είναι σα να διαβάζω Λάσλο Κρασναχορκάι μετά από Μίκυ Μάους. «Σαν» όμως. Ούτε η Ζατέλη είναι Κρασναχορκάι, ούτε βέβαια ο Ζουργός πλησιάζει τα Μίκυ Μάους.