Εσείς πώς μετράτε τον χρόνο σας ; Εγώ με τα βιβλία που βγαίνουν στα ελληνικά. Πότε, πού, από ποιον εκδοτικό οίκο. Ανατυπώσεις. Στον Ιστό, στα δελτία τύπου, θα βρείτε τις επιλογές που κάνει ο κύριος Αλέξανδρος Ζωγραφάκης από την ελληνική πεζογραφία και εγώ από την ελληνική ποίηση. Για αυτόν τον λόγο οι σχετικές εκδόσεις δεν περιλαμβάνονται στο δελτίο. Όσο πλησιάζει το καλοκαίρι, η εκδοτική κίνηση πυκνώνει. Ο εκδοτικός ενιαυτός έχει τον δικό του χρόνο. Η πρώτη εβδομάδα της θερινής σοδειάς.

Ας ξεκινήσω με τη σοδειά μιας σοδειάς. Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης επιλέγει μερικά δημοσιεύματα του George Orwell από την τετράτομη αγγλική έκδοση. Τη μετάφραση ανέλαβε ο Οδυσσέας Πάππος. Επιμελητής ή μεταφραστής υιοθετεί μάλιστα τον τίτλο του τρίτου αγγλικού τόμου για το βιβλίο που κυκλοφορεί από το Μεταίχμιο, μετάφραση που προκαλεί σύγχυση στον αναγνώστη, αφού στην ελληνόφωνη εκδοχή δεν περιλαμβάνονται μόνο τα κείμενα που ανήκουν σε αυτόν τον τόμο. As I Please, Ό,τι μου κάνει κέφι στα ελληνικά. Κολάζεται κάπως το πράγμα από τη συμπερίληψη των αγγλόφωνων τίτλων στο τέλος. Να πω ότι τα περιεχόμενα του βιβλίου έχουν τυπωθεί ανάποδα. Πρώτα έπρεπε να μπει το κομμάτι με τις ελληνικές μεταφράσεις των δοκιμίων του Orwell στα ελληνικά, μετά το κείμενο του κυρίου Ζουμπουλάκη, με το οποίο δικαιολογεί τις επιλογές του, και να ακολουθήσουν οι μεταφράσεις. Δεν θα ήθελα να μιλήσω για την ποιότητα της μετάφρασης πριν δω όλον τον τόμο. Είναι ευχάριστο ότι η έκδοση συνοδεύεται από υποσελίδιες σημειώσεις όχι μόνο του Orwell και των επιμελητών της αγγλικής έκδοσης αλλά και του μεταφραστή. Νομίζω ότι και ο έλληνας επιμελητής θα έπρεπε να μας βοηθήσει με τη σειρά του πέρα από το επιλογικό του κείμενο. Όπως και να έχει τα δοκίμια είναι σημαντικά.

Πέρυσι τον Ιούλιο έκλεισαν 150 χρόνια από τη γέννηση του Proust και φέτος τον Οκτώβριο κλείνουν εκατό από τον θάνατό του. Μεσοστρατίς οι εκδόσεις Πλέθρον αποφάσισαν να εκδώσουν το βιβλίο που μαζεύει τα μικρά μελετήματα του Roland Barthes για τον γαλλόφωνο συγγραφέα, το οποίο είχε κυκλοφορήσει στο Παρίσι τον Οκτώβρη του 2020. Όσο περιμένουμε τον ανάλογο τόμο με τα μικρά μελετήματα του Παναγιώτη Σ. Πούλου από την Εστία, αλλά και τον επιλογικό τόμο που θα συνοδεύει την επτάτομη έκδοση του Προυστ με επιμέλεια από τον κύριο Πούλο στις ίδιες εκδόσεις, είναι μια παρηγοριά που έχουμε και στα ελληνικά αυτόν τον τόμο. Η μετάφραση είναι του Βασίλη Πατσογιάννη. Δεν γράφω άλλα, γιατί σκέφτομαι να μαζέψω όλα τα φετινά προυστικά που θα βγουν ελληνικά σε ένα Ιστολόγιο λόγω του μνημοσύνου. 

Γιάννης Γραμματόπουλος, "Εις τας Αθήνας εφάνη παράξενος τύπος῾. Η περίπτωση του Γ.Μ. Βιζυηνού στο φως της λακανικής ψυχανάλυσης, Αθήνα : Εκκρεμές 2022. Ο κύριος Γραμματόπουλος είναι ψυχολόγος - ψυχοθεραπευτής. Η νοσηλεία και ο θάνατος του Βιζυηνού στο Δρομοκαΐτειο ψυχιατρείο έχει εμπνεύσει μια σειρά μελετημάτων που συσχετίζουν τη βιογραφία και το έργο του με ψυχαναλυτικές θεωρίες μετά θάνατον.

Από τον Πλωτίνο στον Πλάτωνα. Ο Παύλος Καλλιγάς μετά τον Γοργία, τον Μένωνα και τον Παρμενίδη, μεταφράζει έναν ακόμη πλατωνικό διάλογο για τις εκδόσεις Στιγμή. "Ο Λάχης θεωρείται γενικά ως αντιπροσωπευτικό δείγμα των ᾽σωκρατικών᾽ διαλόγων που χαρακτηρίζουν την πρώιμη φάση του συγγραφικού έργου του Πλάτωνα. Μολαταύτα παρουσιάζει ορισμένες αξιοσημείωτες ιδιομορφίες, που τον διαφοροποιούν από τα άλλα έργα αυτής της κατηγορίας, και οι οποίες μάς επιτρέπουν να τον τοποθετήσουμε με περισσότερη ακρίβεια ανάμεσά τους. Αναντίρρητα η συμβολή του Λάχη στην ανάδειξη και την επεξεργασία καθαρώς φιλοσοφικών προβλημάτων είναι σχετικά περιορισμένη. Δεν παρουσιάζει κάποιες ουσιαστικά καινοτόμες ιδέες ούτε φιλοδοξεί να εμβαθύνει ιδιαίτερα στα ζητήματα τα οποία θίγει. Περιορίζεται στο να επισημάνει αδυναμίες και ασυνέπειες στις απόψεις που επικρατούσαν κατά την εποχή του και οδηγείται σε μία χαρακτηριστικά απορητική κατάληξη, η οποία αφήνει ανοικτή την προοπτική πληρέστερης επανεξέτασης του θέματος στο μέλλον, υποδεικνύοντας ωστόσο συνάμα ορισμένες από τις κατευθύνσεις προς τις οποίες θα οφείλει αυτή να στραφεί. Από την άλλη πλευρά, είναι προφανές ότι έχει καταβληθεί ιδιαίτερη μέριμνα από τον συγγραφέα να αναπαρασταθούν με ακρίβεια οι συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξάγεται η συζήτηση και να αποτυπωθούν με ζωντάνια οι χαρακτήρες των προσώπων που συμμετέχουν σε αυτή." Όταν ο πρόλογος της έκδοσης μιλάει για την πραγματικότητα με σύγχρονους όρους. Μήπως να αναθέσουμε στον Πλάτωνα και τη βιβλιοκριτική ;