Απ’ την ψυχή μου ολόθερμος
ο στεναγμός πετιέται,
κι έν άνθος δεν μαραίνεται,
φύλλο δενδρού δεν σειέται.
Τα θλιβερά παράπονα
ο άνεμος σκορπάει,
θρέφουν τη γη τα δάκρυα
σαν τη δροσιά τσ’ αυγής,
η φύσις δεν γροικάει 
τα πάθη της ψυχής.