Επέστη τέλος η 31 Δεκεμβρίου, ημέρα επίσημος καθ’ ην η θεά Μωρία μειδιά από του ύψους της Ακροπόλεως προς τον λαόν της Αθηνάς, ημέρα αποτελούσα εποχήν εν τω βίω μας και την οποίαν εντούτοις περιμένομεν ανυπομόνως να ίδωμεν καταποντιζομένην υπό τα κύματα του παρελθόντος. Αλλά μήπως τούτο δεν είναι φυσικόν; Μήπως η πρώτη Ιανουαρίου εκάστου έτους δεν μας ευρίσκει κατά έν έτος νεωτέρους; μήπως το γήρας δεν είναι η αληθής νεότης, ως η μωρία είναι η αληθής φρόνησις; Μήπως αι γυναίκες δεν προστρέχουσιν εις το ψιμμύθιον κατά το φθινόπωρον και ουχί κατά το έαρ της ζωής;