Τονίζεται ότι τα παιδιά καθώς και οι καλόγεροι, μπορούν να αντιλαμβάνονται κάθε σύμβαση και κανόνα, σαν πραγματικότητα, ανώτερη από τα δρώμενα. Η δυνατότητα αυτή στηρίζεται στην αντίληψη ότι ο πατέρας που τους έφερε στη ζωή, ο γήινος και ο εν Ουρανοίς, αυτός μόνο ξέρει τη σωστή αλήθεια κι ότι επόμενα, όλα όσα κάνουν δεν είναι παρά απλές αναφορές στην πατρική γνώση. Λοιπόν οι εκ των προτέρων τιθέμενοι, σαν διδασκαλία πατρικοί κανόνες, είναι αληθινότεροι απ’ όλα όσα κάνουν ή μπορούν να κατορθώσουν τα παιδιά.