Υπάρχει πάντοτε εις το βάθος της αναμνήσεως εκάστου ανθρώπου μία γωνία γης, την οποίαν ηγάπησε· την οποίαν βλέπει πάντοτε ηλιόλουστον και γελώσαν, την οποίαν νοσταλγεί και την οποία ονειροπολεί, ως ονειροπολούν οι παλαιοί Ιουδαίοι την απολεσθείσαν Παλαιστίνην. Δι’ έκαστον θνητόν ένας επίγειος παράδεισος προσμειδιά κάπου, εις μίαν άκραν του πλανήτου, ένας επίγειος παράδεισος αναπαύσεως και λήθης, ευδαιμονίας και ονείρου.