Και για μεγάλα νοήματα
μικρό τραγούδι φτάνει:
κι απ’ τη Μαγνόλια η μέλισσα
δυο στάλες μέλι κάνει.

Στου δυνατού έρωτος το άκουσμα τρέμε και συγκινήσου
σαν αισθητής. Όμως, ευτυχισμένος,
θυμήσου πόσα η φαντασία σου σ’ έπλασεν· αυτά
πρώτα· κι έπειτα τ’ άλλα [...]

Κ’ εθρήνουν μετ’ αυτών όλ’ οι θνητοί
την ματαιότητα ονείρων υψηλών.
Ω τύχη άσπλαγχνος, ω μοίρα μισητή,
έπεσεν ο Φαέθων εκ των νεφελών!

Το δέντρο υψώνεται πανέμορφο
Kαι πρασινίζει κι ευωδιάζει·
T’ άνθη, τα φύλλα καμαρώνομε,
Tη ρίζα –ποιος τη λογαριάζει!

Μα εκείνη, ταπεινή κι αθώρητη,
–Mάνα γεμάτη [...]

Τα πλάσματά της μάταια διέπλασεν η φύσις,
κι οι άνθρωποι ως μάταιοι ζητούν τας διακρίσεις

Μία οιαδήποτε πίστις εις οιονδήποτε πράγμα είναι άκαμπτος πανοπλία, ήτις διατηρεί τον άνθρωπον ορθόν καίτοι πληγωμένον.

Αυτό που ονομάζετε ζωήν δεν είναι παρά ένας αντικατοπτρισμός ζωής. Μόνον οι θεοί είναι αθάνατοι και όταν αποθνήσκουν ακόμη. Διότι οι θεοί δεν γερνούν. Λέγουν [...]

Θ’ αυτοκτονήσω, βρε παιδιά, μακράν της κοινωνίας...
είναι φτηνός ο θάνατος.

Τότε λουστρίνια δεν φορείς
σε θάβουν οικονομικά,
γλιτώνεις και τους ιερείς
γλιτώνεις και τα [...]

Κι όμως δεν αυτοκτόνησα.
Είδατε ποτέ κανέναν έλατο να κατεβαίνει μοναχός του στο πριονιστήριο;
Η θέση μας είναι μέσα δω σ’ αυτό το δάσος
με [...]

Σύννεφο άυλης ποιότητας άχρονης,
μπαίνει στο σπίτι των θυρών κεκλεισμένων,
αλλάζοντας τη νύχτα σε παράδεισο,
φως, η γλυκειά ελπίδα του κόσμου.

Ας την παραδεχθούμε την αλήθεια πια·
είμεθα Έλληνες κ’ εμείς ― τι άλλο είμεθα; ―
αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις της Ασίας,
αλλά με [...]

Πού ’ναι το τέλος;
Εν αρχή ην ο Λόγος
εμείς στη μέση.

Η πεταλούδα πάντα θα πετάξει
αφήνοντας στα δάχτυλα τη γύρη.

O απέναντι είναι σκληρός, δίχως ελαστικότητα, μαλακότητα, ρευστότητα. Δεν έχει καμιά διάθεση να ενστερνιστεί, να εγκολπωθεί, ν’ αγκαλιάσει, να περιλάβει έναν αδελφό του, που παρουσιάζεται [...]

Άπαξ οι Έλληνες έκαμαν το λάθος να πάρουν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό όχι απλά, φυσιολογικά, ανθρώπινα, αλλά σαν κάτι τι υπερφυσικό, υπεράνθρωπο, απόλυτο, χωρίς προηγούμενα [...]

Η αγάπη σου, όσο κι αν τη σκεπάζεις με του Απρίλη τα τριαντάφυλλα, είναι σα μια κάννα τουφεκιού, γυρισμένη απάνου μου.

Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή.
Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις
αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις
να τες ακολουθείς. Κι όσο εμπροστά [...]

Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου
είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.
Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά.
Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάπως [...]

Τονίζεται ότι τα παιδιά καθώς και οι καλόγεροι, μπορούν να αντιλαμβάνονται κάθε σύμβαση και κανόνα, σαν πραγματικότητα, ανώτερη από τα δρώμενα. Η δυνατότητα αυτή στηρίζεται [...]

Ετοιμάζουμε και τ’ άρθρα μας, καθώς συνθέτουμε και τα τραγούδια μας. Με τον έρωτα και με το μεθύσι. Όπως από κάτου από το πιο ελεύτερο [...]

Έλα, ύπνε, και πάρε με,
επιούσιε της ζωής αλχημιστή.
Απ’ τη ζωή βγάλε του ονείρου το χρυσάφι.
Η Μοίρα μου ό,τι γράφει σε ύπνο ας [...]

Ερρόφησα ό,τι γλυκύ
της κύλικος του βίου,
σταγόνα έρωτος· αρκεί.
Τι αν ο βίος διαρκή αιώνας μαρτυρίου;

Θυμάμαι. Θέλω και θυμάμαι
H ανάμνηση, με την ανατροφή,
αέρινη λεπτή γίνεται ηδονή·
βασανισμένη, γοητεύει τα δάκρυά της
με χαμογέλια· είναι
κι αισθάνεται τον εαυτό [...]

Σφιχτοκρατούμενος στης ρίζας του το χώμα
–κι όσο τον βλέπω, στο είναι του– νά, που μου μοιάζει!
Σα να μ’ ακούη με το είναι του, κι ωσάν [...]

Κυνηγητές εμείς της γοητείας των ονείρων
Του προορισμού που πάει και πάει μα δεν στέκει
Όπως δεν στέκουν τα χαράματα
Όπως δεν στέκουν και τα [...]