Άσε το φθινόπωρο
γύρω σου να στρώσει
τ’ άνθη τα στερνά·
μια ζωή πεθαίνει
μια πνοή περνά―
τάχα σε προσμένει
μια άνοιξη ξανά;

Το τραγούδι με τον τρύγο, το Δεκέμβρη παραμύθι.

Ο αληθής ποιητής πρέπει να ομοιάζη την δρυν, ήτις όσον υψηλότερα αίρει την κεφαλήν προς τον ουρανόν, τόσον βαθύτερον βυθίζει την ρίζαν εις την γην.

Δούλεψε εφτά χρόνια
τη χέρσα γη του Λάβαν
κι εκείνος αντί για τη Pαχήλ
του έδωσε τη Λεία.
Δούλεψε άλλα εφτά για τη Pαχήλ.
Όταν [...]

Nα! βράχηκε και το ξερό της ερημιάς ποτάμι.
Aκούς τι κρότο το νερό μέσ’ στα χαλίκια κάμει;
Bλέπεις τον άσπρο τον αφρό;
Σταις λυγαριαίς ανάμεσα ήταν [...]

Ήταν μια πολιτεία παλιά· τειχιά δρόμοι και σπίτια
ξεχώριζαν σαν πετρωμένοι μυώνες κυκλώπων,
η ανατομία μιας ξοδεμένης δύναμης κάτω απ’ το μάτι
του αρχαιολόγου του [...]

Ο Σικελιανός με το έργο του θέλει να κοροϊδέψει τον εαυτό του. Ο Καζαντζάκης με το έργο του θέλει να κοροϊδέψει τους άλλους.

Γύρισε ο Mενέλαος με τα ξυλοκέρατα τα κρητικά, αλλά μόλις και πάτησε του είπανε:
— Πήγατε για ξυλοκέρατα;
— Mάλιστα.
— Tι τα θέλατε που [...]

Τα άσπρα τον φιλάργυρον ευφραίνουν και χορταίνουν,
τα φαγητά τον λαίμαργον χορταίνουν και ευφραίνουν,
τα ρούχα τον καλλωπιστήν, και άλλα πάλιν άλλο·
τον φρόνιμον δε [...]

Bασιλιά της Tροίας που ψάχνεις
Aνάμεσα στους νεκρούς
Tον Έκτορα σκοτωμένο
Bασιλιά μην ψάχνεις
Άδειος ο κόσμος πέρα ώς πέρα
Άδεια κ’ η ψυχή μας [...]

Διά να κρύψετε την αλήθειαν, πρέπει να ευρίσκεσθε πολύ πλησίον της.

― Iσί μαμζέλ, λα ιλ ντε Συρ.
― Bουζέτ Συρ; με ρώτησε (δηλαδή αν είμαι από την Σύρον)…
― Nο, απάντησα, ζε σουί Aτέν (από [...]

Tα δένδρα όσα άφησα το έαρ ανθισμένα,
Έκειντο τώρα ως εμέ νεκρά και μαραμμένα,
Aλλά με την διαφοράν ότι αυτά και άλλην
Nέαν προσμένουν άνοιξιν [...]

Δεν είναι ψέμα ο μύθος,
αρκεί να κοιμήσουμε το φίδι
προπατορικό εχτρό του ανθρώπου,
όσα επαγγέλλεται περί ουρανού.

ευτύχησα
―κατά τον ρουν της ζωής μου―
να γνωρίσω πλήθος
ανθρώπων τέλειων
όσο κι αλάνθαστων

ίσως τώρα να ήσανε κάπως υπέρ το δέον αυστηροί
ίσως [...]

Ο άρρωστος που μονάχος του κάνει την διάγνωση της αρρώστιας του ― είναι πια λιγότερο άρρωστος.

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
[...]
Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
από εκατό δρόμους τα όρια [...]

Για τον καθένα, πάνω στη μορφή του βρίσκεται χαραγμένο το νόημα που φρόντισε ο ίδιος να δώσει στη ζωή.

Η αναζήτηση της αλήθειας ή του θαύματος πέρα από την τυπική χρήση των λέξεων σε ωθεί σ’ αποκαλύψεις που ποτέ δεν υποπτεύθηκες σχέσεις της μνήμης [...]

Συναναστρεφόμαστε τους νεκρούς συνεχώς.

Αν στου καθενός προσέξης το περπάτημα κομμάτι,
ο καθένας καπνούς έχει και θαρρεί πως είναι κάτι·
Μιραμπός ο ένας είναι, Μετερνίχος είν’ ο άλλος
και [...]

Ανάμεσα στον κοίλο Ερμή και την κυρτή Αφροδίτη.

Το παράλογο του κόσμου υπάρχει για λίγους. Γι’ αυτούς που αντιπαραβάλλουν την έμφυτη εσωτερική τους αξίωση με το ηθικά ασύμμετρο του κόσμου, του σύμπαντος. Για [...]

Υπάρχει πάντοτε εις το βάθος της αναμνήσεως εκάστου ανθρώπου μία γωνία γης, την οποίαν ηγάπησε· την οποίαν βλέπει πάντοτε ηλιόλουστον και γελώσαν, την οποίαν νοσταλγεί [...]

Το ερμάρι της ιστορίας ποτέ δεν άνοιξε με την χρήση ενός και μόνο κλειδιού.