Η ποίηση δε μας αλλάζει τη ζωή
το ίδιο σφίξιμο, ο κόμπος της βροχής
η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει

Δε σταματά τη σήψη που [...]

Είναι χτήμα της καρδιάς μας η γλώσσα, δε θέλει να ξέρει άλλη γλώσσα η καρδιά μας. Και νάθελε, μια κορακίστικη λέξη δε θα μπορούσε να τσαμπουνίσει απάνω [...]

Η Ιστορία!
τι αβασάνιστες πληροφορίες συνεκράτησε
τι λανθασμένες φήμες μάς μετέδωσε!
Πόσα χουνέρια και τι πλεκτάνες!
Α! η Κλειώ! Μα βέβαιο
πως εσημείωνε ό,τι κι [...]

Υστεροφημία λέγεται η μνήμη ην σώζουσι παρά τοις μεταγενεστέροις τα σκεύη εκλογής του κόσμου τούτου. Είναι είδος τι μελλούσης ζωής, περιωρισμένης όμως εν τω επιγείω [...]

Να βλέπει τις την ευμορφιά είναι χαΐρι.

Το μίσος είν’ ένα κοφτερό
μαχαίρι μυτερό, μετέωρο
που αποστάζει δικό του,
σταγόνες, αίμα καφτερό,
κόκκινο και πυκνό.

Το κρατάς στο ζωντανό σου χέρι
και [...]

Επί των Ελλήνων τα τυπωμένα φύλλα έχουσι την αυτήν ναρκωτικήν επιρροήν, ην και του υοσκυάμου τα φύλλα· και διά τούτο ίσως ουδέ να κόψωσιν αυτά [...]

Ίσως υπάρχουν γυναίκες που υποπτεύονται ότι δεν είναι ωραίαι, αλλά δεν υπάρχει ποιητής, που να μην έχη την βεβαιότητα ότι είναι μεγάλος.

Μολονότι οι Έλληνες κατάλαβαν και πραγματοποίησαν την εθνική τους ενότητα, δεν κατάφεραν ποτέ να συλλάβουν την ιδέα της πολιτικής τους ένωσης. Επιμένουν πεισματικά στο ιδεώδες [...]

Μια «κατεψυγμένη» αλήθεια για την Ελλάδα π.χ. είναι η ιστορία της όπως την ερμηνεύουν οι επίσημοι Έλληνες. Μια άλλη «κατεψυγμένη» επίσης, είναι η ιστορία της [...]

Μου σφίγγει ο καημός, σα θηλιά το λαιμό
και μες στην καρδιά με δαγκώνει σα φίδι.
Παράξενο θέλω ν’ αρχίσω ταξίδι,
χωρίς, μα χωρίς τελειωμό [...]

Γιατί βαθιά μου δόξασα και πίστεψα τη γη
και στη φυγή δεν άπλωσα τα μυστικά φτερά μου,
μα ολάκερον ερίζωσα το νου μου στη σιγή [...]

Όλοι βλέπουν οράματα
κανείς ωστόσο δεν τ’ ομολογεί·
πηγαίνουν και θαρρούν πως είναι μόνοι.
Το μεγάλο τριαντάφυλλο
ήτανε πάντα εδώ
στο πλευρό σου βαθιά μέσα [...]

Του μυστήριου ανασήκωσε την πέτρα
και μη σκιαχτείς το δάγκαμα του αστρίτα·
την αλήθεια ακατάπαυτα αναζήτα
και ιδές αν είναι, ως λεν, ψυχοπονέτρα.

Τι ανόητοι σταθήκαμε την εποχήν εκείνη
της αναποφάσιστης δειλίας των ανθρώπων
να κρεμνούμε σε σύμβολα
τις ακρότατές μας επιθυμίες
καθώς τις διαμορφώναμε
στις απομονώσεις των [...]

Ο ύπνος είναι ένα απλοϊκός άνθρωπος
Γεμάτος δώρα
Που τα χαρίζει σ’ όλους
Που τα μαζεύουν όλοι
Ο ύπνος είναι ένας κύκνος αυθόρμητος
Που ανάβρυσε [...]

Eικόνες
Στοιβάζονται στα κατατόπια της μνήμης
Aναμνήσεις
Συνωστίζονται αλληλοκυνηγιούνται
Kαι είναι ανάγκη να τις τιθασέψεις
Nα κυριαρχήσεις σ’ αυτές
Kαι γίνεσαι θηριοδαμαστής
Όταν εκείνες το [...]

Αγαπώ το βυθό της Θάλασσας.
Εκεί σαλεύουν οι σκοτεινοί ίσκιοι των τεράτων.
Είναι της ψυχής μου ο βυθός,
όλο μαργαριτάρια και τυφλά κήτη.

Αι αισθήσεις αποτελούσι το ύστατον του ανθρώπου ενδιαφέρον. Χάρις εις τας αισθήσεις ηδύ είναι το ζην.

Το ποίημα προκαλείται από πολλές σειρές αιτιατά· όταν το πλησιάσουμε με σκοπό την ερμηνεία του, θα πρέπει να έχουμε ζωντανή στην συνείδησή μας την πρόθεση [...]

Ο Πολιτισμός είναι ένας μωρόσοφος σκηνοθέτης, ο οποίος επιμένει να τοποθετή διαρκώς κρυστάλλινα βάζα, νεόδρεπτα άνθη, επάνω εις μίαν σκηνήν, όπου πρόκειται μετ’ ολίγον να [...]

Ο ποιητής Φερνάζης το σπουδαίον μέρος
του επικού ποιήματός του κάμνει.
Το πώς την βασιλεία των Περσών
παρέλαβε ο Δαρείος Υστάσπου. (Aπό αυτόν
κατάγεται ο [...]

Eμπόδιο σε τι
το κατάρτι που σου γνώρισε
το γυρισμό μας;

Η μεγάλη Ποίησις απαρτίζει και συγκεφαλαιοί την πολιτείαν, αντανακλά το φως όλης ιστορικής εποχής. [...] Ο αληθινός ποιητής, φύσεως ων αριστούργημα, ουδένα μιμείται, ουδένα άλλον [...]

ανακαλύπτεις πως αυτό το χρηματοκιβώτιο
είναι δικό σου, ολότελα δικό σου
και μπορείς να τ’ ανοίξεις ελεύθερα
και μπορείς να χαρίσεις όσα θέλεις στους φίλους [...]