Eίναι στιγμές που την καρδιά μού ανοίγει
    Πικρό, βαρύ, θανατερό μαράζι
    Mεσάνυχτου σκοτάδι την αδράζει
Kι η ζοφερή μαυρίλα λέω την πνίγει

Γιατί ουδεμιά δε βρίσκεται καλομοιριά μεγάλη
σαν είν’ τση κόρης το φιλί κι η σπλαχνική τση αγκάλη.

    Δεν θέλω δόξαν· με αρκεί ο βίος ούτος μόνον·
Διεμελίσθη αρκετά υπό της κοινωνίας·
Προς τί να πέση έρμαιον εν μέσω των αιώνων
Ίν’ ανατέμνηται [...]

Το κακό ―ή το καλό― είναι που ο Γραικός δεν έχει μέσα του μεγάλη θέρμη για τα μυστήρια της θρησκείας και για την πίστη, δεν [...]

Δεν θέλω τους αληθινούς ναρκίσσους — μηδέ κρίνοι
μ’ αρέσουν, μηδέ ρόδ’ αληθινά.
Τους τετριμμένους, τους κοινούς κήπους κοσμούν. Με δίνει
η σάρκα των πικρία [...]

Η ανάγκη της δράσης, μιας δράσης υποδειγμένης από τη σκέψη, απελευθερωτικής του ανθρώπου, είναι η μεγάλη ανάγκη του ανθρώπου. Μόνον αυτή δίδει την απόλυτη γαλήνη [...]

Το ποίημα είναι
τ’ αρνητικό της σιωπής.

Μέσα στα καπηλειά   και τα χαμαιτυπεία
της Βηρυτού κυλιέμαι.   Δεν ήθελα να μένω
στην Aλεξάνδρεια εγώ.   Μ’ άφισεν ο Ταμίδης·
κ’ επήγε με του Επάρχου [...]

Έξω, έξω τα βιβλία.
Στη φωτιά η φλυαρία.
Λέξεις, λόγοι, όλα κάτω·
τι του κάκου τα φυλάττω;
[...]
Βάλε Βάκχον και Μαινάδες
και βαρέλια μυριάδες [...]

Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια
ξέρω πως έχουν τη φυλή τους, τίποτε άλλο.
[...]
Όταν τελειώσει ο αρχιτέκτονας αλλάζουν,
ζαρώνουν ή χαμογελούν ή ακόμη [...]

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες [...]

O άνεμος αναπνέει μέσα στην καρδιά μας
Σαν στρατός που ορμάει στον αγώνα
Tον καλωσορίζει η άνοιξη στην κοιλάδα
Τον χαιρετάνε τ’ αρώματα της γης

Η πλήξις δεν είναι απαραίτητον παντός αριστουργήματος προσόν, και υπ’ αυτήν την έποψιν του τερπνού δύναται να υπομείνη πολλάκις ο Σαιξπείρος την σύγκρισιν προς τον [...]

Εδώ είχα Παράδεισον, ανάγκη εκεί Άδη,
δεν είναι δυο Παράδεισοι εδώ κ’ εκεί ομάδι.

Άνωθεν αυτής αιωρείτο απέραντος η ερυθρά εκείνη ανταύγεια φώτων, ήτις επίκειται συνήθως πασών των μεγαλοπόλεων εν ώρα νυκτός. Tα πυκνά των φανών και των παραθύρων [...]

Με το όνομα Μυθολογία εννοούμε τη Θεολογία των προγόνων μας. Με το όνομα Θεολογία, οι απόγονοί μας θέλει εννοούν τη Μυθολογία την εδική μας.

Σκηνή απάτης, γόητρον ο κόσμος και η φύσις·
αλλ’ η μαγεία λύεται τον κόσμον αν εγγίσης.

O ποιητής είναι στολή, υψηλής αειθαλίας
Kαθώς λάμπει και ο ήλιος σε όλας τας βασιλείας.
Λερμπαλέρ όταν όμως τον τιμούσιν οι κόμοι και οι κομήται [...]

Kαι νάν’ σαν κάτι να μου λες, κάτι ωραίο κοντά
γι’ άστρα τη ζώνη που πηδάν των νύχτιων φόντων,
κι αυτός ο άνεμος τρελλά, –τρελλά να [...]

Το παρελθόν είναι η νυξ η πλήρης μαύρου σκότους,
εις το παρόν βλέπω σκιάς, εικόνας αλλοκότους,
πλην της νυκτός ο σύντροφος ιδού το φως του [...]

Πικρά είν’ εις τους έχοντας
η μεγαλοφυΐα·
οι τύραννοι τους μάχονται,
η τύχη, τα στοιχεία,
κατόπιν αυτών άγριος
ο φθόνος υλακτεί.

    Κι εγώ γράφω. Κι αν ο χάρτης
λείψ’ εκ της πολυγραφίας
(ο πιστός μου κύων μάρτυς,
μετασχών της εργασίας)
πάσαν θύραν, πάντα τοίχον,
προς το [...]

Η ρίζα του δένδρου της πολυμαθείας είναι κυρίως η υγιής Φιλοσοφία, ήτις, αρδευομένη επιμελώς και καλλιεργουμένη αποχρώντως, τρέφει πάντα τα είδη της μαθήσεως απλώς, και [...]

    (επιστολή – όπως γράφουμε σήμερα)
Tώρα σε λογαριάζω στα φαντάσματα
Γιομίζουν τις ώρες μου
Έρχονται κάτω απ’ το παράθυρό μου
Oυρλιάζουν
Zητούν εμένα ή [...]

Η επιστήμη ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, εν μέτρω, δοκιμάζει δε αδιάκοπα και ίσως μάταια, να τον ξεπεράσει· φιλοσοφίες και θρησκείες ασχολούνται με έναν υποθετικόν τύπον [...]