Γεννήθηκα για να ’χω τόσα. Δεν μου λέει τίποτε να παραδοξολογώ. Aπό το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε. Mόνο που ’ναι πιο δύσκολο. Kι από [...]

Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Yπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ’ αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους. Σκοπός της ζωής μας [...]

Πόση πτώση άραγε μας μένει ως την κορφή;

Σ’ όλο τ’ άπειρο, μ’ άγρια βασιλεύει
    Μέδουσας κεφαλή, πάνοπλη Μοίρα.
    Στης πίκρας την πεντάμαυρη πλημμύρα
    μόνη η ομορφιά για λίγο αντιπαλεύει.

Δεν έχω κέφι για δουλειά, πάλι με δέρνει τεμπελιά     και κάθομαι στο στρώμα... Βρίσκω το σώμα μου βαρύ και όλ’ η γη δεν με χωρεί [...]

Θέλεις να γίνεις σοφός; μάθε όσα αρκούν διά να δυσπιστείς προς την ιδίαν σου σοφίαν. Πρόσεξε όμως μη τα μάθεις όλα, διότι δεν θα πιστεύεις [...]

Και καθαρά προαισθάνεται η ψυχή του που η Σφιγξ εκεί θα τον μιλήση πάλι με δυσκολώτερα και πιο μεγάλα αινίγματα που απάντησι δεν έχουν.

Ο ύπνος εμβαθύνει τους πυθμένας του θανάτου, παίζει κρυφτό-κυνηγητό με το θάνατο, ρίχνει τον φραγμό που τον χωρίζει απ’ τη ζωή, μπερδεύει τους νεκρούς και [...]

Τα άνθη φευ! όπως και ο άνθρωπος, δεν είναι δι’ όλα τα γεωγραφικά πλάτη. Έκαστον προϊόν της οργανικής φύσεως αρμόζεται με ιδιαίτερον ουρανόν, με ιδιαιτέραν [...]

Και τι άλλο είναι η Τέχνη παρά λεπτομέρειες;

Θα προτιμούσα τη ζεστασιά του ήλιου χωρίς τον ήλιο· θ’ αποζητούσα μια θάλασσα που δεν απογυμνώνει· ένα μαβί χωρίς φωνή, χωρίς αυτή την ανάγωγη ανάκριση [...]

Ένας μεγάλος ουρανός γεμάτος χελιδόνια τεράστιες αίθουσες δωρικές κολώνες τα πεινασμένα τα φαντάσματα καθισμένα σε καρέκλες στις γωνιές να κλαίνε

Η Ελένη σώμα σιωπής κλεισμένο νόμισμα σπηλιά όπου κατεβαίνεις ολοένα στα τυφλά ― τόσοι πολεμιστές βουλήθηκαν να το κουρσέψουνε σε πολιτείες κινδύνων.

Mη με ρωτάς πούθ’ έρχομαι, μη με ρωτάς πού τρέχω·            πατρίδα εγώ δεν έχω παρά του βάτου τ’ άγριο, τ’ [...]

Όταν ο ιστορικός προβάλλει ένα νόημα που ανακαλύπτει σ’ ένα σύμπλεγμα γεγονότων, θέλει να πει πρώτα πρώτα ότι προσπάθησε, με την ιστορική ανάλυση και κριτική, να τοποθετήσει [...]

Θεριά οι ανθρώποι, δε μπορούν το φως να το σηκώσουν. Δεν είν’ αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής. Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες [...]

Πιστεύω το Μετέπειτα. Δεν με πλανούν ορέξεις της ύλης ή του θετικού αγάπη. Δεν είν’ έξις αλλ’ ένστικτον. Θα προστεθή η ουρανία λέξις   εις [...]

Δεν κερματίζεται η ανθρώπινος φύσις. Έκαστον στοιχείον αυτής έχει τας ανάγκας του, αι οποίαι απαιτούν την εκπλήρωσίν των. Εις το να ηξεύρη τις να τας [...]

Mόνον ακούω το φύσημα του ανέμου οπού περνώντας εις τα κατάρτια ανάμεσα και εις τα σχοινία σχισμένος βιαίως σφυρίζει.

Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία. Θεέ μου, το φριχτό γέλιο των ανθρώπων, τα δάκρυα, ο ιδρώς, η νοσταλγία των ουρανών, η ερημία των τόπων.

Όχι μόνον μία πόλις της Ελλάδος διάκειται εχθρικώς προς την άλλην, αλλά και δύο συνοικίαι της αυτής πόλεως, και οι γείτονες της αυτής οδού, και [...]

Πήγαν τα ποτάμια      παραπονεμένα κι είπαν της θαλάσσης: ― Φέρνομε σ’ εσένα όλα μας τα πλούτη,      όλη τη χαρά μας, όλη τη ζωή [...]

― Κυκλάμινο, κυκλάμινο, στου βράχου τη σκισμάδα, πού βρήκες χρώματα κι ανθείς, πού μίσκο και σαλεύεις;

Ανάμεσα στην πραγματικότητα και σε μένα υπάρχει ο μύθος της πραγματικότητας όπου τα πράγματα χαίρονται την παράλογη πλευρά της ύπαρξής τους.